Ο Δράκων είναι δημιουργός, δημιουργός μίας και μόνης τέχνης: ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΖΗΝ.
Ο αγώνας για την μεταμόρφωση σε Δράκοντα συμβολίζει τις δυσκολίες που υπάρχουν για να κερδηθεί ο θησαυρός της Εσωτερικής Γνώσης. Δράκος στις εσωτερικές διδασκαλίες είναι αυτός που διαφυλάττει την εσωτερική γνώση, αυτός που στέκεται μπροστά στην Πύλη, στο κατώφλι και δεν επιτρέπει στους αμύητους να μπουν, ονομάζεται Δράκων της Σοφίας. Είναι αυτός που στέκεται στο κατώφλι ανάμεσα γης και ουρανού.
«Το κατώφλι είναι το φράγμα, η διαχωριστική γραμμή, το σύνορο που χωρίζει τους δύο κόσμους και, ταυτόχρονα, ο παράδοξος τόπος όπου οι δύο κόσμοι συναντώνται. Εκεί όπου μπορεί να ολοκληρωθεί η μετάβαση από το Κοσμικό στο Ιερό Σύμπαν.» Mircea Eliade
Στην κορυφή της κλίμακας των συμβολικών ζώων βρίσκεται ο Δράκος, που συμβολίζει την σύνδεση με την Δύναμη της Ανθρώπινης Βούλησης για να ακολουθήσει τους Νόμους Της. Ο Δράκος είναι η Βούληση της Δύναμης, ενσαρκωμένη στον δικό μας κόσμο. Άλλα συμβολικά ζώα είναι ο Φοίνικας, ο Κύκνος, το Φτερωτό φίδι, ο Λέοντας, ο Αετός και ο Ερωδιός. Όλα αυτά βέβαια στον Κινέζικο πολιτισμό, γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα συμβολικά ζώα που αναφέρονται, όπως η Τίγρης, ο Ελέφαντας κ.α.
Αναφέρεται και η Σκιά του Χρυσού ή Ουράνιου Δράκου, που είναι ο γήινος Δράκος και συμβολίζει τα κατώτερα πάθη και ένστικτα του Ανθρώπου. Υπάρχει λοιπόν ο Λευκός και ο Μαύρος Ιππότης. Το ανώτερο μέρος του Ανθρώπου και το κατώτερο. Το Φως και το Σκοτάδι. Το Πνεύμα και η Ύλη. Το Γιν και το Γιάνκ.
Στην Ινδία, ο δράκος φέρει στο κεφάλι του έναν πολύτιμο λίθο ή ένα κάρβουνο, του οποίου η κατοχή εξασφαλίζει στον Άνθρωπο υπερφυσικές δυνάμεις. Αυτός ο πολύτιμος λίθος συνδέεται και με το τρίτο μάτι, του οποίου η ύπαρξη φανερώνει Άνθρωπο που έχει ξυπνήσει μέσα του ανώτερες δυνάμεις.
Αν μπορούσαμε να δώσουμε έναν ορισμό για το Αρχέτυπο του Δράκου θα λέγαμε ότι είναι το σύνολο των θετικών κι αρνητικών ποιοτήτων δυναμικής ενός ανθρώπου. Ο Δράκων εμπεριέχει και τις δύο και κατακρατεί αυτή την Σοφία εντός του, πρέπει να τον νικήσουμε για να έχουμε πρόσβαση.
Ο Δράκων είναι ταυτόχρονα η Ύπαρξη μέσα στο Εγώ [πολυπλοκότητα] και η Ύπαρξη μέσα στο ΕΙΝΑΙ [απλότητα]. Ο Δράκων είναι η γέφυρα που ενώνει δύο κόσμους, οι οποίοι όμως δεν είναι αντίθετοι, αλλά συναφείς, συνεργατικοί και σε σύνθεση. Ο Δράκων συνομιλεί, σχετίζεται και με τους δύο κόσμους (Εγώ και Είναι), πιστοποιώντας την ύπαρξή τους, διερμηνεύοντας τις επιθυμίες και τις βουλήσεις ενός εκάστου.
Υπάρχουν δράκοι που φυλάνε θησαυρούς, με τέτοιο τρόπο, που αν κάποιος θελήσει να τους αποκτήσει, πρέπει να σκοτώσει τον δράκο. Έχοντας υπόψη μας το συμβολισμό που του αποδίδεται σύμφωνα με τις παραδόσεις σε Κίνα και Ινδία και γενικά στην εσωτερική φιλοσοφία, ο θησαυρός συμβολίζει την Γνώση – Σοφία που καλείται να αποκτήσει ο υποψήφιος για την μύηση, ενώ ο Δράκος συμβολίζει την κάθοδο του Πνεύματος στην Ύλη. Ένα πνεύμα που είναι τόσο λαμπερό και τόσο δυνατό, που έπρεπε ο υποψήφιος για τη γνώση να κάνει υπερπροσπάθεια και, ξεπερνώντας διάφορες δοκιμασίες με μαγικά όπλα, να νικήσει τον δράκο, ώστε να αποκτήσει υπερανθρώπινες δυνάμεις. Έτσι λοιπόν, μέσα από την ερμηνεία του συμβολισμού των ζώων, ο πολεμιστής με συνεχή δράση κατάφερνε να κυριαρχήσει και να αναπτύξει την Ισχύ της Δύναμης μέσα του.
Μπορεί οι αισθήσεις μας να είναι ανοικτές πύλες που δέχονται τα εξωτερικά φαινόμενα, είναι όμως η σύνδεση με την Δύναμη που τα αντιλαμβάνεται, ταξινομεί και διακρίνει κατά την θέληση και την διαθέσιμη Δύναμη του. Φιλοσοφικά θα λέγαμε ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται ό,τι του επιτρέπει το Λερναίο Εγώ του. Συνεπώς πρέπει να δώσουμε πρώτιστη σημασία στην σύνδεση με την Δύναμη και να γυμνάσουμε ή να αφυπνίσουμε τις δυνατότητες μας. Είναι ένα έργο τόσο τιτάνιο, όσο το βάθος της γνώσης του εαυτού, γιατί μέσω αυτού γνωρίζουμε και διαμορφώνουμε τα εξωτερικά. Η φαντασία είναι παιδί της Δύναμης και η Φαντασία επεξεργάζεται τα στοιχεία που της δόθηκαν. Η φαντασία χρησιμοποιεί τα φτερά της ψυχής, αλλά ακολουθεί στο πέταγμα της τον χάρτη που έχουμε στο κεφάλι μας, αλλιώς χάνεται στον λαβύρινθο και την τρώει ο Μινώταυρος.
«Γιατί ποιά νομίζετε ότι είναι η ανάγκη των όντων;
Τα πάντα είναι Σχέση.
Ένα διαρκές, εις το διηνεκές, αθάνατο σχετίζεσθαι.
…και οι έρμοι νομίζαμε ότι είμαστε θνητοί!»
